Nefretin
ne kadar kötü bir tadı var böyle.
Yalnızlığın,
unutulmanın. Bir zamanlar dostum dediğin insanlar tarafından
bırakılmanın. Belki de daha kötüsü; bizzat o insanların senin
arkandan iş çevirmeleri. Suratına ne kadar kolay gülümserler. Ne
güzel gelirler yanına “Kardeşim nasılsın?” diyerek seni
gördüklerinde. Ama sen bakmıyorken diğer dostlarını elinden
almak için, seni yalnız bırakmak için ne kadar çaba sarf ederler
öyle.
Ben
şeytanla dost oldum, canım yandı. Nefreti tattım.
Git
buradan, dedim ona. Beni bırakmasını istedim. Şeytanın dostluğu
lazım değildi bana. Güvenecek adam istiyordum ben yanımda. Ama
fark edememiştim ki ben, o şeytanı yanımda tuttuğum birkaç
dakikada o dostlar da gitmişti benim yanımdan.
Ben
hata yaptım. Şeytanı aramıza aldım, canım yandı. Nefreti
tattım.
Şeytan
bilmezdi iyilik, yardım. Umursamazdı o ne düşündüğünü. Öyle
görünürdü, aldan diye. Bilemezdim ki onun en kötü anımda, en
büyük kavgamda bana yardım etmek yerine gidip beni en
sevdiklerimden, en yakınlarımdan, dost bildiklerimden uzaklaştırmak
için eline geçmiş her kozu kullanacağını. Beni, benim
dostlarımla yakınlaşıp, aramızı bozmak için kullanacağını.
Peki
o dostlara daha sonra ne yapacaktı? Onlar şeytanı bilmiyor, bana
inanmıyor. Nefrete çok uzak.
Şimdi
ise hayatımda ilk defa elimi kana bulmak için bu denli bir istek
var içimde. Şeytanı öldürmek, bu dünyayı temizlemek için.
Sadece kendi eğlencesi için başkalarının neler yaşadığını,
neleri kaybettiğini umursamayan o varlığı bu dünyadan
uzaklaştırmak için.
Nefret
benim bir parçam artık. Şeytan ben oldum.
Ama
bir yanım da hâlâ insan; bir yanım hâlâ zayıf.
Ben o
bıçağı alamam elime. Son veremem şeytanın varlığına.
Acaba
o dostlar ne yapacak? Fark ederler mi bu gerçeği?
Belki
de şeytanın derdi sadece bana, benim acıma.
Ben
şeytanı dost bildim, acı çektim. Nefreti tattım.
Acaba
ne olacak o dostlara, şeytan onların yanında.
Ben
hâla insanım, zayıfım, yapamam.
Son
veremem bu varlığa, onlar tarafından kucaklandığı sürece.
Ben o
dostlardan uzağım ama şeytan hâla yanımda.
Gülüyor,
eğleniyor. Ve beni her görüşünde “Kardeşim nasılsın?”
diyor bana.
Canım
yanıyor. Nefret ediyorum. Sevemedim ben bu hissi.
Özlüyorum
o dostları, ama şeytan var arada.
